door Tinus Spriensma » zo 26 feb 2012, 19:19
Aan de behoefte voor het vervolg kom ik na thuiskomst (plm. 15.40 u.) tegemoet.
Groter pech dan Jan kun je nauwelijks hebben. Op zaterdagochtend stond hij op met een pijnlijke voet. De pijn werd zo erg, dat hij zich onder medische behandeling moest stellen. Hij kwam met Vermeulen nog een remise overeen en moest het toen hebben van de ontferming van vrouwen, als chauffeur en als arts.
De combinatie met medicijnen werkte goed, maar 's middags lag hij onder de "wol" i.p.v. te zitten achter het bord. Van de organisatie kreeg hij voor ronde 5 0 punten. Of dat niet hard is en competitievervalsend? Het staat zo in de reglementjes en de geest van het toernooi doet er niet toe. Zondagochtend zag Jan één dingetje over het hoofd en verloor tegen de verslaggever Van Lanen, Alex.
Dan mijn lot. Tegen de Belgische oude rot Goetstouwers, Stan (1489), verloor ik in 77 zetten door gebrek aan eindspelervaring. 's Middags had ik het omgekeerde resultaat in de interland tegen de grappige Duitser Norbert Raestrup (1407). (Drie blindenmoppen van hem heb ik in mijn repertoirtje. Ze gaan van 'pies' tot 'pikant'.) 55 zetten duurde het; wat een zaterdag. Zondag gaf een Westlander ((1407) tegen me op. In zijn notatie ving hij mijn Dame; in de mijne had ik een plan voor een enerverend eindspel. (Het rommelde al in de aanloop ...) Hij wou om fysieke redenen wel remise; maar dat wou ik deze keer niet. Gedeeld 3de dus. Een 18-jarige wint de B en een grote beker en meer Euro's dan ik (10). En er was meer jong in de toppen te vinden ...
Thecla, Norberts grote vriendin, kwam trouwens met de volgende mop. Een pastoor heeft last van muizen in de kerk. Niets helpt, vallen noch korrels. De koster weet ook geen raad. Behalve: "Vraag het zondag aan de gemeente." Aldus geschiedt en dan staat een boertje op: "Meneer Pastoor, ga die muizen dopen." "Hoezo?" "Nou je doopt ook kinderen en die zie je nooit weer terug."
De mop is pijnlijk. Vertaald naar het schaakwereldje: "Geef hun Stap 1 en desnoods het diploma en het is een wonder dat je er nog één terugziet." ....
Conclusie: Jan en ik hebben de eer van Drenthe wel hoog gehouden. De eer van Friesland hing van één Smit af en die had meer geluk dan de 11-Stedentocht.
Veel deelnemers komen uit Noord-Brabant en zij nemen een Bourgondische sfeer mee. Wat is er met de Belgen aan de hand? (Heel lang niet up-to-date geregeerd??)
Het was vermoeiend, maar het loont de moeite.
"Het mogelijke kan ondenkbaar zijn; het onmogelijke denkbaar."