Vandaag wilde ik weer eens sfeer proeven in Hoogeveen, en dus sprong ik om 1 uur op de fiets richting station. Word ik onderweg gebeld door Sybrand... of ik zin had om mee te rijden! Zo'n aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan, en dus kwam even voor half 2 op het station een Renault Mégane voorrijden met voorin Sybrand en Gerbert, en achterin Frank en Silvia. Kon ik dus ook mooi even met hen bijpraten!
Natuurlijk was het aan het begin van de middagronde even spieken hoe onze clubgenoten in de ochtendgroep hadden gespeeld. Welnu: volle punten voor
Lukas en
Tycho (tegen 1538!!), en een nulletje voor
Jan B. tegen een sterke tegenstander (1946). Niet slecht dus!
Nu speelt Jan in beide groepen mee, en ook 's middags had hij een sterke tegenstander (1910), maar deze wist hij op remise te houden. Knap werk!
Mijn reisgenoten deden er iets langer over:
Sybrand was om ongeveer 5 uur als eerste klaar. Hij was in een verloren toreneindspel beland tegen 1879, maar gelukkig deed zijn tegenstander het verkeerd, waardoor Sybrand een leuke pattruc kon demonstreren en daarmee afwikkelde naar potremise K+p-K. Zulke gelukjes heb je af en toe nodig, en het toont aan dat kennis van het eindspel af en toe best handig is!
Daarna was het wachten tot ongeveer half 7, maar toen mocht
Silvia de felicitaties in ontvangst nemen van Mark Benninga, die misschien bij Rieks een belletje laat rinkelen (in Dieren Zesrondig won Rieks van Benninga). Een zeer verdiende overwinning, want ze speelde met lef, won een pionnetje, Benninga offerde een stuk, maar Silvia had prima gezien dat dat een storm in een glas water was, waarna het eindspel, ondanks wat vreemde omwegen, geen probleem meer was. Klasse gespeeld Silvia!
Ook aardig was dat Benninga na afloop (ik stond bij het bord) mij naar mijn rating vroeg. "1960." "O, zou je dan met ons de partij willen bekijken?" Tja, ook dat sla ik uiteraard niet af. Die analyse duurde tot Sybrand de analysezaal binnenkwam; Frank en Gerbert waren klaar en dus gingen we vertrekken. Helaas waren hun resultaten minder: twee nullen, waar ik bij beide op remise had gehoopt. Vooral
Frank baalde in de auto: hij was slecht uit de opening gekomen, maar Johan Scharft kon de doodsklap (als die er al was) niet uitdelen, zodat Frank met een pionnetje minder nog door kon vechten. Helaas: op het moment dat hij remise binnen handbereik had, maakte hij naar eigen zeggen de beslissende fout. Morgen beter Frank!
Gerbert was ergens een kwal kwijtgeraakt, maar kon met een sterke d-pion nog hopen. Maar ja, dan moet je die niet weggeven... Dat deed Gerbert, volgens hemzelf, dus wel, en toen was het blijkbaar niet meer te houden. Jammer!
Dat was weer een welbestede middag. Donderdag ga ik, wat mij betreft, weer mee!